Prolog

Wyspa Berk. Jakieś dziesięć dni drogi na północ od Beznadziei i rzut beretem do Zamarzniesz na Śmierć. Taki równoleżnik, gdzie wszystko równo leży. Oprócz mojej osady, która stoi. Przez dziewięć miesięcy pada tu śnieg, przez resztę grad. Żarcie jest surowe i pozbawione smaku. Ludzie jeszcze bardziej. Na szczęście są jeszcze zwierzaki. Gdzie indziej mają kucyki, względnie jakieś kanarki. A my mamy... smoki!

          Życie toczyły się tu tak jak przed trzema latami, przed śmiercią Stoika Ważkiego. I mimo tego, że minęły te przeklęte trzy lata, Czkawka nadal wieczorami wracał wspomnieniami do dawnych czasów, gdy był wolny i beztroski. Teraz jednak na głowie miał całą osadę, mnóstwo zajęć. A dlatego, że przejął władzę swego ojca i chcąc nie chcąc, został wodzem. Czy jemu się to podobało?

Na początku było ciężko. Nawet bardzo. Ale z miesiąca na miesiąc, Czkawka z pomocą babki i całej rady uczył się i szkolił się w swym fachu.  Właściwie, to nie miał nic do gadania w tej kwestii. Koniec końców się z tym pogodził.

        W kwestii życia codziennego plemienia, trochę się zmieniło. Mimo ubiegającego czasu, Wyścigi Smoków dalej cieszą się bardzo dużą popularnością. Młodzi wikingowie chętnie w nich uczestniczą, bo jak wiadomo, jest to duże wydarzenie dla całego plemienia. Wiele osób było za urozmaiceniem tych, swego rodzaju, zawodów. I właśnie całkiem niedawno, trasa została zmieniona. Teraz uczestnicy nie tylko latają nad wyspą, ale krążą również nad morzem i skałami wystającymi ponad taflą wody. 

         Smocza akademia już od dawna nie działa, bo dzisiaj wszyscy od małego potrafią latać na smokach. W tych okolicznościach arena, niegdyś służąca do treningów młodych rekrutów, jest całkiem bezużyteczna. Sprawdza się tylko wtedy, gdy organizowane są duże zgromadzenia plemienia, lecz większość tego typu zebrań odbywa się w głównej twierdzy. Świeci pustkami i czasami aż żal patrzeć, jak marnuje się takie miejsce, które w sumie mogłoby mieć jakąś ważną funkcję.

          Życie jest wesołe, mało bywa cichych wieczorów i nocy. Zawsze ktoś organizuje zabawę, albo ucztę. Raz w tygodniu urządzana jest zabawa dla wszystkich wikingów z całej wioski, gdzie tańce  trwają czasami do białego rana.

          Każdy ma swoje zajęcie. Od wykonywania sztucznych zębów dla smoków, do hodowania owiec i pieczenia chleba. Czkawka, jako wódz, czuwa nad wszystkimi razem, i tym samym nad każdym z osobna.

         Razem rzecz biorąc,wiele się zmieniło. Jednak każdy z osobna ma tu swoje miejsce. 

           

__________________________________________________________________________

To był taki mały... wstępik. Mam nadzieję, że choć trochę się Wam spodobał. :)

Będę bardzo wdzięczna za opinie i komentarze i od razu zapowiadam, że niedługo pojawi się pierwszy rozdział. ;)

Enjoy!

~ Szczerbata